گوش داخلی از دو قسمت به نامهای لابیرنت غشایی استخوانی تشکیل شده است. لابیرنت غشایی متشکل از کیسههای پر از مایعی است که در درون حفرهای از استخوان تمپورال (لابنریت استخوانی) قرار گرفتهاند. لابیرنت استخوانی که شامل سه قسمت دهلیز ، کانالهای نیم دایرهای و حون است. در حون قسمتی از لابیرنت غشایی به نام مجرای حونی قرار گرفته است. حون 2.5 دور به دور محوری از استخوان اسفنجی به نام مدیولوس چرخیده است. حون از سه لوله پیچ خورده که کنار هم قرار دارند تشکیل شده است؛ نردبان دهلیزی ، نردبان میانی و نردبان صماخی. نردبان دهلیزی و میانی بوسیله غشاء راینسر و نردبان میانی صماخی بوسیله غشاء قاعدهای از یکدیگر جدا شدهاند.بر روی سطح غشاء قاعدهای ساختمانی موسوم به اندام کورتی قرار گرفته که محتوی یک سری سلولهای حساس به تغییرات مکانیکی موسوم به سلولهای مژکدار است. این سلولهای مژکدار اندامهای گیرندهای هستند که در جواب به ارتعاشهای صوتی ایمپالسهای عصبی تولید میکنند. دو نوع سلول مژکدار وجود دارد به تعداد 3500 عدد و سه الی چهار ردیف از سلولهای مژکدار خارجی به تعداد 20000 عدد ، قاعده و پهلوهای این سلولها بوسیله تورینهای از انتهای عصب حونی احاطه شدهاند. این فیبرهای عصبی به عقده مارپیچی کورتی که بر روی مودیولوس قرار دارد، میروند. عقده مارپیچی به نوبه خود آکسونها را به داخل عصب حونی و سپس از طریق آن به سیستم عصبی مرکزی در سطح فوقانی بصلالنخاع میفرستد.
ادامه مطلب
درباره این سایت